Piękno

Czy znasz już piękno?
O ludzi nie pytam.
Może stanie się drętwo,
może zrozumiesz ty tam,
Może już to rozumiesz,
ale nazwać nie umiesz.
Więc zapytam w trochę nieco inny sposób,
co widzisz w tym świecie oprócz innych osób?
Widzisz tu może gwiazdy, lasy góry i morza?
Do tych natury darów należy i zorza,
Jeśli dla ciebie ma tylko miasto znaczenie,
znaczy to że już dawno zatraciłaś korzenie.
Bo na świecie piękno jest w naturze ukryte,
kiedy ty widzisz wodę, ja widzę dobro odbite,
kiedy zaś patrzę wysoko w góry,
widzę, że ich majestat chcą zasłonić mi chmury,
teraz tylko pytanie co to w ogóle znaczy?
Że odpowiedź na wszystko w przyrodzie zobaczysz.

Zagadka

Poezja- Piękno słowa,
cały czas poznawana, ciągle nowa,
nie wzięła się znikąd, ktoś ją tworzy,
robią to poeci, dzieci, amatorzy,
spójrz na świat, jest dokładnie taki sam,
piękny, daje schronienie nam,
jak poezja- identyczny, kolorowy,
skoro jest jak poezja, ktoś musiał go stworzyć.

Percepcja

Życie- szara mgła osłaniająca cel,
Życie-Czerń zasłaniająca biel.
Zycie próbowało zabić mnie wiele razy,
Drogie życie, nie chowam urazy,
Teraz wiem, że skoro nawet tyś nie potrafiło,
to, to co we mnie tkwiło,
jest czymś więcej, niż szary człowiek,
siedzi tam jeszcze, nie wiem czy coś w końcu powie,
czy odezwie się, wyrazi uczucia,
czy taką formę już całkiem odrzuca.
Nie wiem czy słowem do niego trafię,
powiem mu jedno, bo jedno potrafię,
Kimkolwiek jesteś przyjacielu,
dzięki tobie wiem, urodziłem się do wyższych celów.
Tak tylko czasem sobie myślę,
czy to nie anioł poezji,
a może jestem chory na umyśle,
nie mam już innej percepcji.

Przemyślenia.

Czasem wyglądam przez okna szukając sensu istnienia,
wypatruję na niebie gwiazdy spełniającej życzenia,
myślę wtedy czy w raju, takie same widoki,
prezentują nam gwiazdy rozjaśniające mroki,
z których każda promykiem, szczęścia najjaśniejszego,
z których każda odbiciem, marzenia najskrytszego.

Czy tak samo wiatr muska nam twarze,
słońce rozjaśnia buzie, dając uśmiech nam w darze,
Czy echo czasem nam powie, gdzie i czego szukamy,
czy melodie na strunach swego życia tam gramy.


A najgłębsza myśl z wszystkich:
Czy skoro tam są wieszcze,
to czy mój dar pisania, będzie talentem jeszcze??

chłód-wiersz

Na swiecie, coraz więcej cierpienia
Dlatego wychodze z cienia i pytam.
po co pytacie gdzie zima jest
Czy nie wystarczy chłód waszych serc
Gdy patrzę na wasze twarze,
To tak sobie marzę
By ten zjebany świat,
Zaczął życia być wart